ผู้บรรยายเรื่องสั้นที่ได้รับรางวัลประจำปี 2015 ของแคลร์ คีแกน ฟอสเตอร์เป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ
ดูหนังออนไลน์ ที่อาศัยอยู่ในชนบทของไอร์แลนด์ ถูกส่งไปอยู่กับญาติที่เธอไม่เคยพบหน้าในขณะที่แม่ของเธอกำลังมีลูกอีกคน เลี้ยงปากท้องมาเยอะแล้ว บางคนอาจคาดหวังว่าเรื่องราวจะดำเนินไปด้วยความสยองขวัญของการล่วงละเมิด เด็กที่ถูกโยนให้หมาป่า แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้น คู่สามีภรรยาที่ไม่มีบุตรได้แสดงความเมตตาและความเอาใจใส่ต่อเธอเป็นครั้งแรก เธอพูดว่า “ฉันเฝ้ารอให้บางสิ่งเกิดขึ้น เพื่อให้ฉันรู้สึกสบายใจที่จะสิ้นสุด แต่ทุกๆ วันก็ดำเนินไปเหมือนเช่นครั้งก่อนๆ” งานเขียนของคีแกนมีรากฐานมาจากรายละเอียดที่เด็กช่างสังเกตซึมซับ เด็กแยกชิ้นส่วนโลกเข้าด้วยกันผ่านเศษเล็กเศษน้อย สิ่งที่ได้ยินหรือชำเลืองมอง ฟอสเตอร์มีความเชี่ยวชาญในการกระตุ้นมุมมองของเด็ก ดูการ์ตูน
“The Quiet Girl” ที่ดัดแปลงมาสำหรับหน้าจอและกำกับโดย Colm Bairéad ยังคงรักษามุมมองนี้ไว้อย่างน่าชื่นชม โดยส่วนใหญ่คงกรอบอ้างอิงที่แคบลงสำหรับโลกตามที่มองผ่านสายตาของหญิงสาว Bairéad ได้ทำการดัดแปลงเนื้อหาบางส่วน โดยเปิดเรื่องเล็กน้อยด้วยอารัมภบท เช่น ชีวิตที่บ้านของเธอ ปัสสาวะรดที่นอน นิสัยชอบเที่ยวเตร่ครั้งละหลายชั่วโมง อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงหลักนั้นชัดเจนที่สุด “The Quiet Girl” เป็นภาพยนตร์ภาษาไอริช โดย 95% ของบทสนทนาเป็นภาษาไอริช และมีการใช้คำภาษาอังกฤษเป็นครั้งคราวเท่านั้น (มีคำบรรยายสำหรับทั้งสองเรื่อง) “The Quiet Girl” (ชื่อภาษาไอริช “An Cailín Ciúin”) เป็นภาพยนตร์ภาษาไอริชเรื่องแรกที่ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลออสการ์ (สาขาภาพยนตร์นานาชาติยอดเยี่ยมประจำปีนี้) เป็นเหตุการณ์สำคัญสำหรับภาพยนตร์ภาษาไอริช ดู การ์ตูน
ตอนนี้ชื่อ Cáit (Catherine Clinch) ผู้หญิงคนนี้เป็นคนรอบคอบและระแวดระวัง
อนิเมะ เธอเอาชีวิตรอดจากชีวิตในบ้านที่วุ่นวายและถูกทอดทิ้ง—พ่อขี้เมาและแม่ที่เอาแต่ใจของเธอ โดยทำตัวให้ตัวเล็กและอยู่นิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้ การถ่ายทำภาพยนตร์ที่ละเอียดอ่อนของ Kate McCullough ดึงเราเข้าสู่มุมมองของ Cáit ที่บางครั้งก็แยกจากกันแต่ตื่นตัวอยู่เสมอ โฟกัสอยู่ที่รายละเอียด: ต้นไม้ที่หมุนวนอยู่นอกรถด้วยความพร่ามัวจนน่าเวียนหัว ท้องฟ้าสีครามที่ทอดยาวผ่านเข้ามา ความมืดดำสนิทของบาร์ในตอนเที่ยง ลำแสงของแสงแดดส่องผ่านแอ่งน้ำนิ่งของ น้ำ. ผู้ใหญ่มองเห็นได้จากด้านล่างหรือด้านข้าง สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องลึกลับที่ Cáit ไม่สามารถรู้ได้ หนัง การ์ตูน
เห็นได้ชัดจากการออกแบบงานสร้าง เช่น วัตถุ รถยนต์ โทรทัศน์ ว่า “The Quiet Girl” ไม่ได้เกิดขึ้นในประเทศไอร์แลนด์ในปัจจุบัน แต่เป็นปี (1981) ที่จัดทำขึ้นในโนเวลลาโดยกล่าวถึงการอดอาหารประท้วงที่เกิดขึ้นใน ภาคเหนือไม่ได้ถูกตอกย้ำ (เว้นแต่ฉันจะพลาด) “ปัญหา” ไม่มีอยู่ในหลักฐาน และโลกภายนอกก็เช่นกัน นี่คือภูมิทัศน์ชนบทที่ไร้กาลเวลา ที่ซึ่งต้องนำหญ้าแห้ง รีดนมวัว เตรียมอาหาร และเข้าร่วมพิธีมิสซาทุกวันอาทิตย์ Cáit ใช้ชีวิตอย่างสกปรกและถูกทอดทิ้งที่บ้าน โดยมีพ่อที่เอาแต่ยุ่งกับการดื่มเพื่อให้แน่ใจว่าจะนำฟางมาให้ตรงเวลา บ้านคลานกับเด็กผู้หญิงทุกคน ชะตากรรมของCáitถูกตัดสินโดยที่เธอไม่รู้ วันหนึ่งเธอถูกขับไปที่เว็กซ์ฟอร์ดและไปส่งที่ลูกพี่ลูกน้องของแม่เธอ การ์ตูนวาย
Eibhlín (Carrie Crowley) และ Seán (Andrew Bennett) อยู่ในวัยห้าสิบ และพวกเขาก็มีฟาร์มเช่นกัน แต่ฟาร์มของพวกเขาดำเนินไปอย่างดีและเป็นระเบียบเรียบร้อย Cáitยืนอยู่ในห้องครัวที่มีแสงสว่างเพียงพอและจ้องมองไปรอบๆ เธอ เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าความสะอาดและความสงบนั้นมีอยู่จริง เป็นอีกโลกหนึ่ง Eibhlínมองดูชุดที่สกปรก มือและขาที่สกปรกของ Cáit และออกคำสั่งทันที เธออาบน้ำให้เด็ก พาเธอไปที่ห้องของเธอ และถามว่าเธอต้องการให้ปิดม่านตอนกลางคืนหรือไม่ ท่าทางของเธออ่อนโยนและเจ็บปวด Cáit ไม่เคยรู้จักผู้ใหญ่ที่มีความคิด ไม่เคยถูกถามว่าเธอต้องการอะไร Seán เงียบและห่างไกล อ่านยากในตอนแรก เขาหงุดหงิดกับการปรากฏตัวของเด็กหรือไม่? เขาแทบจะไม่ยอมรับเธอ
ชีวิตใหม่ของCáitเริ่มต้นขึ้น Eibhlínสอนวิธีทำอาหาร ทำความสะอาด และตักน้ำจากบ่อน้ำให้เธอ
พิธีกรรมของงานประจำวันและการดูแลที่มอบให้ในชีวิตประจำวันทำให้Cáitผ่อนคลาย หนังดำเนินเรื่องเหมือนอยู่ในภวังค์ แสงและเงา เสียงนก ผักสด น้ำที่ใสเหมือนกระจกในบ่อน้ำ McCullough และ Bairéad สำรวจสภาพแวดล้อมอย่างอดทน ปล่อยให้พื้นที่ว่างทำให้เกิดความรู้สึก บังคับให้เราเข้าสู่มุมมองของ Cáit ไม่ค่อยเกิดขึ้นที่ผิวภายนอก เธอถูกพาไปงานศพ ผู้หญิงที่ชอบซุบซิบซักไซ้คาอิตเกี่ยวกับไอบลิน แต่ชีวิตไม่ได้ประกอบด้วยเหตุการณ์ที่น่าทึ่ง ตัวละครที่นี่ไม่ใช่คนที่แสดงออก แต่เมื่อSeánหรือEibhlínแสดงตัวตนออกมา ก็เป็นไปด้วยความถูกต้อง ทุกคำมีค่า ความรู้สึกที่อยู่ข้างใต้นั้นยิ่งใหญ่มาก ดู อนิเมะ
มีเรื่องราวเบื้องหลังของ Eibhlín และ Seán ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่ไม่มีใครพูดถึงได้ (ซึ่งเดาได้ง่าย) แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับการเปิดเผยครั้งใหญ่ มันเป็นสิ่งเล็กน้อย คุกกี้ที่วางอยู่บนโต๊ะ—โดยไม่มีคำพูด—นำมาซึ่งความรู้สึกและความหมายที่ระเบิดออกมา คุกกี้ไม่ใช่แค่คุกกี้ การสนทนาอย่างจริงจังริมทะเลในคืนเดือนหงายนั้นลึกซึ้งและอาจเปลี่ยนแปลงชีวิตได้ ว่ากันว่า แม้แต่ “สักขีพยาน” คนเดียวก็สามารถสร้างความทุกข์ยากของเด็กที่ถูกทอดทิ้งได้